HATSJOEEEEE

Ach helaas, het was weer zover. De eerste najaarsverkoudheid is een feit. Ik vergeet voor het gemak altijd dat deze fase eraan zit te komen, tot het me overkomt natuurlijk. Het fijne van deze keer was wel dat ik er niet in mijn eentje van hoefde te genieten, maar dat mijn lief de betreffende verkoudheidsfases alvast even een dag eerder voordeed.

Om je een beetje mee te nemen zal ik de fases van mijn afgelopen verkoudheid even doornemen per dag. Mocht je zelf in een beginnende fase zitten, dan kun je vast kijken wat je te wachten staat.

Dag 1
Wanneer het precies begon weet ik natuurlijk niet. Ook kan ik met terugwerkende kracht niet bedenken wie mij heeft aangestoken. Op een zeker moment ben ik kennelijk in aanraking gekomen met iemand die op dat moment zelf misschien ook nog niet wist dat hij of zij iets onder leden had. Ik hoop natuurlijk dat diegene het nog niet wist, anders is het besmetting met voorbedachte rade! En dat is natuurlijk heel onaardig.

Dag 2-3
Nog steeds was er geen vuiltje aan de lucht. Onderwijl zat het virus op een goed moment te wachten om zich te openbaren. En zoals gemeld, begonnen op dag 3 zo'n beetje de klachten bij slachtoffer 1: mijn arme lieve lief. Hoofdpijn, moe en heel veel snot en uiteindelijk toch maar eerder naar huis en naar bed. Och arme, wat zag ze er ellendig uit. Ik  ging ervan uit dat ik gewoon was overgeslagen en zorgde zoveel mogelijk voor mijn lief. Met een ui op haar nachtkastje en haar lijf gedoopt in de dampo gingen we maar vroeg naar bed en hoopte ik dat ze zich snel beter voelde.

Dag 4
Vol goede moed ging ik al wel met een een iets zwaar gevoel in mijn hoofd naar mijn werk. Dat kwam natuurlijk door de slechte nachtrust, omdat ik zo vaak wakker was geniest en de lucht van een mentholuiencocktail mij de hele nacht de adem benam. Mijn lief voelde zich in ieder geval ietsje beter. Maar helaas, na een paar uur gebeurde het: HATSJOEOEOE!
Het kan natuurlijk ook gewoon toeval zijn, veel stof op de werkplek ofzo...of rondzwervende peperkorrels. Bij de tweede nies ging er toch een klein alarmbelletje af. Mijn hoofd was in de tussentijd ook net iets harder gaan bonken en dat draaierige werd toch ook niet minder. Voor de zekerheid toch maar wat afspraken verzetten en vroeg naar huis. Een gezonde maaltijd erin en nog maar eens vroeg naar bed, dan is het zo over.

Dag 5
Ik probeerde mijn ene oog open te doen en besloot me toch nog maar eens om te draaien.
Na een beetje uitslapen sleepte ik mezelf naar de douche. Eenmaal aangekleed ging ik op de bank zitten en toen kon ik eigenlijk niet meer opstaan. Suis in mijn oor, hamers in mijn hoofd, snot in mijn neus, schuurpapier in mijn keel, algehele malaise (waar had ik dat toch eerder gezien en gehoord)...wat doe je dan? Ik had namelijk geen koorts (wat ik echt belachelijk vond van mijn lijf!). Moeilijk dilemma altijd, want geen koorts = toch niet echt ziek. Maar de hele dag praten en mensen in het gezicht niezen leek mij ook geen goed idee. Daarbij kon ik de M en de N niet meer fatsoenlijk uitspreken ("Je boet iets beer articulered, ik kad je diet verstaad" klinkt niet echt overtuigend). Beter maar een dagje thuis in een hoekje op de bank met acht pakken zakdoeken, paracetamol, een laptop met administratie en mijn eigen misère. Gelukkig kreeg ik 's avonds toch ook nog koorts, dat paste beter bij het plaatje. De ui werd van het ene nachtkastje naar het andere verplaatst en ik mocht lekker zelf in het dampobad.

Dag 6
Hè gelukkig, hoewel het snot nog vol in mijn neus zat, waren de overige pijntjes en kwakkeltjes wel veel minder. Ik kon in ieder geval weer werken! Dat thuis hangen had ik ook wel weer gezien. Jammer dat je tegen de tijd dat je ergens aankomt al wel weer kapot bent, maar ik kon me prima door de dag heen slepen. Voor mijn medemens heb ik zelfs nog even uitgezocht of ik nog veel mensen kon besmetten, wat niet zo bleek te zijn.

Dag 7 t/m ?
Tja, dat laatste restje duurt het langst. Dan voel je je verder alweer helemaal prima, maar dan klink je nog als een soort Fran Drescher (zoek maar eens op), met al dat snot in je neus. Best onhandig als logopedist. Nu maar hopen dat de volgende verkoudheid weer even op zich laat wachten.